Uzależnienie NIE jest wymówką do ciągłego poczucia winy oraz niszczenia siebie

Lata mijają i powoli czytając kolejne maile oraz komentarze widzimy pozytywne bądź nie efekty odwyku czy ich prób. Niestety w większości wspólnym łączącym elementem tych wypowiedzi jest ciągłe pielęgnowanie poczucia winy lub szukanie czegoś co w nas nie działa, czegoś złego. Ciężko nawet określić co. Zwykle uzależnienie od porno przykrywa wiele pozostałych problemów jak: kłopoty w rodzinie/pracy, brak socjalizacji/przyjaciół, nieproduktywne spędzanie czasu/brak innych rozrywek, różne przykre historie z życia które sprawiły że świat porno był jedynym źródłem szczęścia/pozwalał zapomnieć/. Pewnie można dopisać sporo dodatkowych przyczyn. Ogólnie chyba żyjemy w nieciekawych, szarych czasach, obowiązki, stres, czasem otaczające nas wariactwo mogą sprawiać, że podświadomie zastanawiamy się czy z nami coś jest nie tak.  W zasadzie większość z nas wychowywała się z jakimś poczuciem winy i nie chodzi mi tutaj o wiarę. Często rodzice, nawet nieświadomie wpajają dzieciom wiele potencjalnych problemów siejąc w nich zwątpienie czy dadzą sobie w życiu radę czy że nie są czegoś warte. Nie musi być to bicie czy jawne poniżanie, czasem nawet małe rzeczy bolą. Czemu piszę te abstrakcyjne rzeczy?
   Mam wrażenie że wiele osób niewspółmiernie do rzeczywistości oskarża się, biczuje, wręcz poniża za wiele rzeczy na które nie miało wpływu. Kobiety mają tutaj łatwiej często, gdyż krótki ale obfity płacz jest tym wentylem spuszczającym nadmiar tego negatywnej energii. My faceci jednak działamy inaczej, trawimy, czasem analizujemy w kółko rozdymając problem, kisimy go, czy nawet pielęgnujemy, gdyż staje się prostą wymówką jak coś się nie uda. "Spieprzyłem, ale zresztą to nic nowego, już wcześniej ktoś mi to wytykał" itd.
   Chciałbym i jest to moje marzenie aby większość z nas zaczęła wreszcie akceptować siebie jakimi są, przeprosiła się oraz uznała obecny stan za punkt wyjścia aby zebrać swoje życie do kupy. Zwykle powtarzający się wzór, który tutaj widzę i nie jest to coś złego to: osoba 20/30 lat nie zadowolona z swojego życia lub jego części, zmęczona, świadoma życia poniżej swoich możliwości, często obwiniająca za to siebie/rodzinę/porno/itd. To ciekawe że objawia się to często na tym blogu co w zasadzie jest dobre, gdyż z zasady publikowane są tutaj maile anonimowo. W sumie ten blog pod tym względem się jakoś odznacza. Świat nie jest piękny i cudowny przez co zawsze będą problemy, ludzkie problemy, które często są trudne i sam nawet widzę po znajomych to wypalenie, skumulowane zmęczenie niezależnie czy ktoś miał kontakt  z porno czy nie. Wielu z nas doskonale wie, że pozbycie się porno z życia to nie jest rozwiązanie wszystkich problemów jak jakaś magiczna pigułka, szczególnie u osób, które nie mają bardzo negatywnych jeszcze skutków. Przypominam, że blog w zasadzie wystartował od problemu z erekcją/seksem w wyniku oglądania pornografii, gdzie już tylko tabletka mogłaby pomóc. Chociaż były w listach i cięższe przypadki, gdzie nawet one nie pomagały.
   Powroty do porno to zazwyczaj efekt innych problemów poza tą rozrywką. Normalne w takim wypadku wydaje się biczowanie, wstyd czy kolejna seria argumentów jakim jest się beznadziejnym. Mam na to tylko jedną odpowiedź: jesteśmy tylko ludźmi i po prostu nie porno jest tutaj problemem, raczej ucieczką przed nimi. Wielokrotnie powtarzałem, że jego pozbycie się szczególnie u osób codziennie spędzających godziny z pikselami może mieć ogromny pozytywny wpływ aby to życie zebrać do kupy, aby było pod kontrolą a nie wypadkową jakiegoś amoku. Wtedy jednak często następuje z szarą rzeczywistością, nie tak barwną jak ta rozrywka, człowiek uświadamia sobie aktualne inne problemy, a porno było jakąś formą ucieczki. To co chcę powiedzieć co wydaje się banalne ale bardzo trudne to aby sobie wybaczyć oraz zaakceptować obecny stan jaki by on nie był, a często bywa okrutny, ale to jedyne wyjście by wprowadzić zmiany w elementach naprawdę dla nas ważnych, aby nastawić nasze życie na prawidłowe tory. Błagam również aby każdy przestał się obwiniać, poniżać przed samym sobą co do niczego nie prowadzi. Niestety większość z nas została tak nauczona za młodu jak zrobiło się coś "złego". W praktyce to nie tyle nas trawi co powoduje ogromne spustoszenie i nakręca negatywnie.
    Wyszedł mi chaotyczny wpis, dosłownie z głowy, chyba o niczym. Pragnę jednak abyście wrzucili na luz, zaakceptowali obecny stan jaki by nie był i uznali go za punkt wyjścia aby wprowadzić poprawki aby było lepiej. Zrobiło się błąd? Co nie zadziałało? Co mogę zrobić lepiej? Ok to tak teraz zrobię nauczony na tym błędzie i przestaje się użalać nad sobą... Kolejna sprawa, chyba najważniejsza, nam facetom jest z tym bardzo trudno, ale musimy wziąć odpowiedzialność za nasze codzienne samopoczucie, nie chodzi o sztuczny śmiech jak idiota, ale nauczenie się cieszenia z małych rzeczy, sukcesów. Niestety obserwuję to często, ze wielu z nas nie pozwala sobie na głupią radość bez większego powodu i jak się później dziwić że wraca się do porno. TO jest bardzo ważne aby cieszyć się z małych rzeczy  i przestać biczować się za niepowodzenia, jasne można być przygnębionym jak coś pójdzie źle, ale nie można sobie pozwolić by rządziło to naszym życiem. Zwracam na to uwagę ponieważ wiele mocno uzależnionych osób ma tendencje do wpadania w skrajne stany bo są tak rozchwiane.
   To chyba tyle, głowa do góry.