List czytelniczki Cytryny

      Cześć Daniel, piszę do Ciebie jako kobieta mająca mężczyznę uzależnionego od pornografii. Piszę do Ciebie jako kobieta, która walczy z tym nałogiem razem ze swoim mężczyzną, chociaż tak naprawdę to on doświadcza "na własnej skórze" tego. Ja tez, ale z innej perspektywy. 
      W sumie nie pisze do Ciebie żeby się radzić.. chyba bardziej "wygadać". Lżej na sercu mi się zrobi jak to opiszę. Mam u swojego boku kogoś, z kim chcę spędzić swoje życie. Oboje jesteśmy młodzi, trochę ponad 20 lat. Dowiedziałam się o uzależnieniu nie przypadkiem, ale od mojego X. Przyznał mi się sam. Wcześniej przypuszczałam, że ogląda czasami i wyraziłam na ten temat swoje zdanie... ale czegoś takiego się nie spodziewałam. 
      Mężczyzna nie jest w stanie pojąć uczuć kobiety w tym momencie. Kocham więc wspieram. Wspieram więc walcze razem z nim w pewnym sensie. Ciężko jest walczyć z taką "porażką".. bo tak to nazwę. Dla niego to jego porażka osobista, dla mnie jako kobiety też. Chyba nie muszę pisać , że czuję się w głębi serca upokorzona tym i przybita bardzo. Natomiast myślę, że w tej sytuacji nie ma miejsca na moje żale. 
      Nikt mnie nie zmusza do tego abym trwała razem z Nim,robię to bo chcę. Na odwyku jest parę miesięcy. Jest bardzo zdeterminowany, bardzo się ożywia jak mówi, że nigdy do tego nie wróci i nie wie jak mógł tak postępowac. Że to było chore. Że jak nienormalne. To jego słowa. Jestem dumna z tego, że potrafi zauważyć to. Czekam cierpliwie... znoszę... bo różne są sytuacje. Czasami ma zły humor (bez powodu, oprócz uzależnienia które jest głownym powodem) i jest opryskliwy, nie do wytrzymania. A jednak wytrzymuję. Później przeprasza mnie, mówi, że ciężko mu panować nad "chorobą", boli go głowa i źle się czuje. 
      To przykre dla Nas - kobiet. Stoimy obok swoich ukochanych mężczyzn, wspieramy ich.. ale w sercu każda kobieta czuje smutek. Jestem tego pewna. Chociaż niektóre pewnie o tym nie mówia. Są kobiety, które nie chcą skupiać na swoim smutku w tej sytuacji uwagi, bo to nie jest główny problem w tym momencie, właściwie może się wydawać niektórym banałem. Ale słuchając koleżanek, które mają "zdrowych" mężczyn i opowiadają jakieś szczegóły z ich pożycia seksualnego... czuje się ten smutek. Nie żal, nie pretensje. Błądzić jest rzeczą ludzką. Tylko smutek, że ktoś był tak nieodpowiedzialny i egoistyczny, bo mając kobietę wybierał te puste prostytutki, które za pieniądze dają się nagrać jak robią z nimi co chcą. 
     Mężczyźni uzależnieni!!!! Chcecie kobiet szanujących się. Dobrych. Kochających. Zastanówcie się dziesięc razy co Wasza kobieta teraz czuje!! Jesteście chorzy, ale ona też ma uczucia. Też to przeżywa. Ja na Waszym miejscu ciężarówkę kwiatów bym dała!! Za to upokorzenie. Kochamy to wspieramy i wszystko znosimy po cichu, nie zapominajcie o Nas. Bo jesteśmy silne, ale też potrzebujemy wsparcia :( w tej sytuacji!! :( To ciężkie dla mnie jak cholera, staram się trzymać fason i nie rozklejam się. Ale modlę się o  koniec odwyku. O pozytywne rozwiązanie, o nie wracanie do tego tematu. Traktowanie jako przeszłość. Dziękuję za uwagę i pozdrawiam serdecznie wszystkich.



    Nic nie usprawiedliwia opryskliwości, nawet odwyk, wiem sam  że trudno nad sobą zapanować bo to ciężki czas. Trzeba stanowczo mówić by wziął się w garść że rozumiesz go i wspierasz, kochasz ale ma się hamować. Jak ma się wyżyć to mów mu żeby szedł na siłownię. Nie usprawiedliwia nas też samo uzależnienie i jako kobiety macie prawo czuć się źle, smutnie etc, z tym że zawsze zaznaczam żeby nie brać do siebie że facet podnieca się tymi sztucznymi laskami. Prawda jest taka że oglądający w jednej sesji widzi ich kilkanaście lub kilkadziesiąt w różnych konfiguracjach i nawet gdyby taką postawić mu żywą przed oczami nic by nie zrobił bo jest uzależniony, miałby flaka etc.
    Cieszy mnie że twój facet sam zobaczył swój problem i chce się naprawić, zmienić, mało jest takich, to promil facetów, tak jak piszesz może tamtych kobiet są zdrowi, a może nie i się ukrywają i sa dopiero na początku uzależnienia. Dziękuję za list.