List Macia

Witam Danielu,

Piszę do Ciebie list, bo pomimo pewnych postępów jakie uczyniłem, zdaje się, że utkwiłem w miejscu i nie bardzo wiem jak zrobić kolejny krok. O ile samo zaprzestanie oglądania pornografii na okres kilku tygodni nie stanowi dla mnie większego problemu, o tyle z wyjściem do ludzi jest już gorzej. 

       Wynika to głównie z tego, że wszyscy moi znajomi spędzają swój wolny czas w sposób który mi nie odpowiada - jaranie zioła na potęge połączone z graniem w plejke, wypadami w plener na jakieś zadupie, gadaniem o pierdołach, ew czasem o jakichs marzeniach których tak naprawde nikt nie zamierza spełniać. 

      Praktycznie każda inicjatywa o zrobieniu czegoś innego jest odrzucana, w końcu są ważniejsze wydatki, ćpanie, szlugi i alko zawsze musi być. Myśle że w takim mało ambitnym towarzystwie w którym nawet sama rozmowa na jakims wyższym poziomie jest niemożliwa nie mam już czego szukać. Mam 25 lat, właśnie kończe ostatni rok studiów na których niestety nie nawiązałem zadnych znajomości na których by mi zależało. Moje dotychczasowe relacje poza szkołą, w pracy, na siłowni, na imprezach nie rozwineły się. 

      Pozostały mi jedynie kontakty z ludźmi z którymi nie chce się już marnować, za dużo lat straciłem sięgając dna razem z nimi. Mam jedną pasje, którą cały czas rozwijam, ale w najbliższym czasie nie daje mi jeszcze szans na poznanie nowych ludzi. Póki zapychałem swoje życie karmieniem swoich nałogów, nie byłem świadomy że cały czas uciekam od piętrzących się problemów którym teraz przyszło stawić mi czoła. Zacząłem zastanawiać się jak do tego wszystkiego doszło i teraz widzę, że oprócz pornografii która upośledziła moje relacje z kobietami, palenie trawy również doproawdziło mnie do sytuacji w której obecnie się znajduje. Przez większość czasu żyłem jak szczur w kanale rezygnując z prawdziwego życia, bo nie potrafilem normalnie funkcjonować wypalając jointa niemal dzień w dzień od 11 lat. Rzuciełem to w cholere bo stan po ujaraniu przestał być przyjemny, mało tego nierzadko po zjaraniu łapałem paranoje i bałem się ludzi. Nie potrafiłem się uspokoić niezależnie od tego że miałem świadomość że niepotrzebnie sobie wkręcam krzywą fazę, która na szczęscie po wytrzeźwieniu przechodziła. 

      Ostatnie miesiące to była bezustanna walka skazana na porażke, nie daje rady siedzieć w domu, pracować, studiować, uczyć się, uprawiać sportu itd, jeżeli nie spędzam swojego wolnego czasu z normalnymi ludźmi w zdrowy sposób. W konsekwencji jak mam wolne to siedze w domu przed kompem i nierobie nic na co tak naprawde miałbym ochote. W którymś momencie prędzej czy później pękam i wracam do swojego wcześniejszego życia, tym bardziej że nie jestem typem samotnika. Spirala błędnego koła wpędza mnie coraz bardziej w osamotnienie i depresje, przez to że trace nadzieje że mogę zmienić swoje życie, obecnie samo wstanie z łóżka to już dla mnie wyzwanie. Co mogę zrobić że to zmienić?

Pozdrawiam.

    Nie sądziłem że jointy sa takie popularne, szczerze znałem kilku palących i zawsze miałem wrażenie że są jakby dziwnie zamuleni, w każdym razie dobrze że się tego pozbyłeś. Podobnie jak innym radzę zacząć jakieś zdrowe hobby i na siłe wychodzić, pojdz na lekcje tańca np salsy, są naprawdę dobre i potrafią pomóc na wielu płaszczyznach, poznasz wiele fajnych dziewczyn. Poszukaj jakiś klubów ludzi z ciekawymi tematami np są w wielu miastach spotkania osób uczących się przemawiania na głoś czy cokolwiek, powiesz ok mnie tonei interesuje ale pojdziesz zobaczysz cos nowego , szukaj i cos znajdziesz w koncu. Lekcje tańca to dobry start, zaufaj mi.